Góðan dag, barnið mitt!

Ég keypti um daginn bókina Góðan dag, barnið mitt! en þar eru birt bréf sænska leikritaskáldsins Augusts Strindberg til dótturinnar Anne-Marie sem hann átti með þriðju eiginkonu sinni. Bókin kostaði 29 krónur - íslenskar - á bókamarkaðnum í Pennanum-Bókvali á Akureyri. Hef verið að glugga í hana en veit ekki enn hvort bókin er góð. Kannski er hún bara leiðinleg. Átta mig ekki á því. En verðið var svo lágt að ég keypti tvær. Til að græða.

If you are first . . .

Við pabbi fórum til Cardiff fyrir nokkrum árum, vorið 2001, og sáum Liverpool vinna Arsenal 2:1 í úrslitaleik ensku bikarkeppninnar. Sá sigur var engan vegin sanngjarn, en fáir muna það líklega lengur - nema ef vera kynni stuðningsmenn Arsenal. Og ég. Litlu munaði þar að bikarinn færi til norðurhluta London, en þegar ég rifja upp leikinn detta mér í hug, í eitt skipti af mörgum, ummæli Shanklys sem ég vitnaði til í síðustu færslu.

Og það er oft stutt á milli hláturs og gráts í íþróttum.

Kannski er ég hálf ruglaður og líklega pínulítið hjátrúarfullur. Vil að minnsta kosti trúa því að ég sé ekki óheillakráka þegar Liverpool á í hlut. Ég hef nefnilega aldrei séð liðið tapa úrslitaleik. Auk leiksins í Cardiff detta mér í hug bikarúrslitaleikurinn 1986 (3:1) gegn Everton á Wembley, 5:4 sigurinn á Alaves í úrslitaleik UEFA-keppninnar í Dortmund - fjórum dögum eftir sigurinn á Arsenal í Cardiff! - og síðast en ekki síst leikurinn gegn AC Milan í Istanbul síðastliðið vor.

Það er ekki oft sem maður sér eftir því að bregða sér bæjarleið og sjá Liverpool spila. En í hálfleik gegn Milan, 3:0 undir, spurði ég sjálfan mig í hjartans einlægni hvers vegna í andsk... ég hefði ekki bara verið heima og horft á leikinn í sjónvarpinu. Og ef Ólympíuleikvangurinn væri ekki um klukkutíma akstur fyrir utan miðborg Istanbul hefði ég líklega gengið af stað niður í bæ í hálfleik. En ég nennti því ekki, sem betur fer. Að sjá sína menn jafna og vinna svo í vítaspyrnukeppni var ógleymanlegt og í raun ólýsanlegt. Og ekki síðra að syngja You'll Never Walk Alone með fjöldanum.

If you are first you are first. If you are second you are nothing

Það er aldrei gaman að sjá sína menn tapa.

Það er alltaf gaman að sjá sína menn vinna.

Liverpool er mikið að koma til þótt töluvert sé enn í að liðið komist á toppinn á nýjan leik. Góður sigur á Newcastle í dag og það sem kom mér mest á óvart er að farsælasti bakvörður í sögu félagsins, Phil Neal, virðist hafa tekið fram skóna á ný! Hollendingurinn Jan Kromkamp er ótrúlegur líkur Neal á velli.

Chelsea er besta liðið í Englandi um þessar mundir. Því verður ekki á móti mælt. En ekki er vafi á því að liðið spilar jafnan betur en ella þegar Eiður Smári Guðjohnsen er með.

Í afreksíþróttum skiptir aðeins eitt máli.

"If you are first you are first. If you are second you are nothing," sagði Bill Shankly aðalþjálfari Liverpool á sínum tíma.