Æææææðisleg lykt

Sítrónukjúklingauppáhaldsrétturinn okkar mallar þessa stundina á wokpönnunni. Ilmurinn í eldhúsinu er svo lokkandi, eins og segir í kvæðinu.

Langar einhvern í uppskriftina? Sorrí, leyndó!

Grjónin eru að verða til. Spurning um að opna eina ískalda Chablis...

Útlendingar í Eyjafirði

Var að koma af opnun sýningarinnar Útlendingar í Eyjafirði í Ketilhúsinu. Mæli með henni; skemmtileg sýning sem varpar ljósi á það alþjóðlega andrúmsloft sem svífur yfir vötnum í Eyjafirði um þessar mundir. Ég efast um að fólk hafi gert sér grein fyrir því hve margir útlendingar búa í firðinum, fólk sem er að fást við mjög margvísleg störf.

Glæsileg sýning hjá nemum á öðru ári í fjölmiðlafræði við Háskólann hér á Akureyri og Markúsi kennara þeirra.

Undirtitill sýningarinnar, Við vildum vinnuafl en fengum fólk er líka alveg stórmerkilegur og segir meira en mörg orð.

HLJÓÐNEMA

Flottir MA-strákarnir! Burstuðu Versló í kvöld í úrslitum spurningakeppni framhaldsskólanna.

Þegar ég var í MA á síðustu öld voru þar til ýmis góð félög, FÁLMA og KVIKMA - Félag áhugaljósmyndara í MA og Félag kvikmyndaáhugamanna í MA - svo einhver séu nefnd. Held ég hafi verið í báðum.

Nú skilst mér á dóttur minni að m.a. sé starfandi félagið DEPPMA, félag unnenda Johnny Depp í MA!

Keppnin Gettur betur var ekki orðin að veruleika þegar við gamlingjarnir vorum í menntaskóla, en ef ... þá hefði örugglega einhver stofnað HLJÓÐNEMA... Að minnsta kosti ef verðlaunagripurinn hefði verið sá sem hann er í dag.

Barcelona - Arsenal

Draumaúrslitaleikur Meistaradeildarinnar í fótbolta í París í vor yrði Barcelona - Arsenal. Ekki vafi að þetta eru tvö skemmtilegustu liðin í dag og líklega þau bestu. Það fer kannski alltaf saman en þessi tvö eiga skilið Parísarferð.

Rusl

Það er óþolandi að sjá fólk henda rusli á almannafæri, sígarettustubbum út úr bíl á ferð, umbúðum af mat og fleiru af því tagi. Hvernig í óskpunum getur fólk ekki hent ruslinu í þar til gerð ílát?

Mér hefur lengi blöskrað og leyfi mér að fá lánaðan annan leiðara Morgunblaðins í gær og lýsa því að þar er hvert orð eins og talað úr mínu hjarta.

- - - - - - - - - - - - -

Leiðarinn er svona:

Í eina tíð þótti sjálfsagt að henda öllu drasli, sem hægt var að henda, út um bílglugga. Svo var gert mikið átak í að ala þjóðina upp og kenna henni að henda rusli í öskutunnur en ekki út á götu. Það tókst ótrúlega vel og í langan tíma heyrði það til undantekninga, ef fólk sást henda rusli út um bílglugga. En það er ekki lengur svo.

Nú er það nánast daglegt brauð, að fólk - og þá alveg sérstaklega ungt fólk - hendi rusli út á götu. Enda ber höfuðborgin þess merki eins og sjá má hér og þar. Átak Reykjavíkurborgar til þess að reyna að hafa jákvæð áhrif á það fólk, sem stundar þessa iðju, er þakkarvert en sennilega þarf miklu meira til.

Í raun og veru er óskiljanlegt, hvernig fólki dettur í hug að haga sér með þessum hætti. Er hin vel menntaða unga kynslóð kannski ekkert vel menntuð og þaðan af síður vel upp alin?

Er þetta kynslóðin, sem ætlar að taka að sér að vernda náttúru Íslands fyrir alls kyns eyðileggingaröflum?!

Fyrir utan marga vinnustaði má sjá afleiðingar af reykingum starfsmanna utan dyra. Umgengnin við næsta nágrenni vinnustaðarins er ekki upp á marga fiska.

Það er alveg ljóst að hér þarf nýtt átak og sennilega stöðugt átak. Það þarf að vera hluti af námsefni á öllum skólastigum að innræta ungu fólki mikilvægi þess að ganga vel um umhverfi sitt, hvort sem er skólann, skólalóðina, heimili sitt, vinnustað eða annað umhverfi.

Það þýðir lítið að tala um umhverfisvernd með fögrum orðum, ef við getum ekki einu sinni kennt ungu fólki að henda ekki rusli út um bílglugga.

Ruslið er greinilega að vaxa bæði höfuðborginni og nágrannasveitarfélögum yfir höfuð. Við erum að kafna í rusli, ekki sízt því, sem verður til eftir viðskipti við svonefnda skyndibitastaði.

Er ekki líklegt að ruslið verði að kosningamáli í vor?

- - - - - - - - - - - - -

Þetta eru orð í tíma töluð og eiga því miður ekki aðeins við um Reykjavík. Sama ádrepa er þörf í Akureyrarborg við fjörðinn fagra.

Sögulegur dagur

Öldungamót Þórs í körfubolta fór fram í Höllinni á laugardaginn og reyndist samkoman sú heldur betur söguleg. Stórliðið Synir lands og vona eða Vinir lands og sona - man það aldrei, en forvitnir geta snúið sér til Dúdda, hann fann nafnið upp óafvitandi þegar hann mismælti sig í Sjallanum um árið - gerði sér lítið fyrir og sigraði í leik. Vann heilan leik! Og það án þess að ég væri með!

Mér finnst ósanngjarnt, bæði gagnvart félögum mínum í stórliðinu og andstæðingunum, að nefna liðið sem tapaði leiknum sögulega. Að minnsta kosti ekki strax.

Ég get staðfest að leikmenn stórliðsins voru býsna þreyttir á æfingunni í gærkvöldi, í það minnsta sumir. Moli þurfti meira að segja einu sinni að játa sig sigraðan þegar við börðumst um frákast og þá er hann illa fyrir kallaður. Hafði enda leikið fimm sinnum í 2x16 mínútur á laugardeginum. Það sýnast mér vera 160 mínútur eða nærri þrír klukkutímar. Ég hefði varla getað reimað á mig skóna eftir svoleiðis dag.

Afsökunarbeiðni

Ég bið tryggja lesendur þessa fjölmiðils forláts á því að hér skuli ekkert nýtt hafa birst síðan um helgina. Kvörtunum hefur rignt yfir ykkar einlægan og lofar hann hér með bót og betrun.

Smokey Bay

Ég stalst til Reykjavíkur um miðjan dag og kom aftur heim í kvöld. Kíkti á ársþing HSÍ í Laugardalnum. Skömmu eftir að ég lenti á Akureyri í kvöld fékk ég sms í símann með þeim upplýsingum að Þór og Fram hefðu gert jafntefli, 28:28, á Íslandsmótinu í handbolta í Höllinni. Og mínir menn voru víst óheppnir, eða klaufar, að vinna ekki leikinn. Þannig hefur það verið í sumum undanfarinna leikja enda liðið í heldur leiðinlegri stöðu.

Það var eins og að koma til útlanda að lenda í Reykjavík.  Auð jörð og hlýtt í veðri. Allt á kafi í snjó fyrir norðan.

Mér finnst snjórinn fallegur, yfir vetrartímann, og á meðan hann hylur jörðina getum við að minnsta kosti verið viss um að sinueldar ógna ekki byggðinni.

Marsbúinn

Tryggvi vinur minn sendi mér í dag ljóð sem heitir Marsbúinn og er svona:

Í dag er 31.mars.

Á morgun er 1.apríl.

Þá er mars búinn.

Góð!

Ég held að vísan sé komin til ára sinna. Man einhver hver höfundurinn er?

MA-ingurinn á heimilinu brosir breitt

Arna, elsta dóttir mín, brosir breitt þessa stundina. Hún er í MA og fagnaði ákaft þegar skólinn hennar sigraði MH í undanúrslitum spurningakeppninnar Gettu betur fyrr í kvöld.

Ég get svo sem ekki neitað því að hafa glaðst líka. Gömlum MA-ingi finnst notalegt þegar skólanum hans gengur vel.

Aðrir krakkar, önnur kynslóð, sami skólinn . . . 

Er það ekki annars ótrúlegt hve fróðir þessir menntaskólakrakkar eru?