Endurskoðað áhættumat staðfestir fyrra mat

Á stjórnarfundi heimilisins var í dag lagt fram endurskoðað áhættumat vegna blómakassans í suðaustur horni lóðarinnar. Eiginkona mín, húsbóndinn á heimilinu og eigandi kassans, ákvað á sínum tíma að engin hætta stafaði af blómakassanum. Endurskoðað áhættumat staðfestir fyrra mat og verður því haldið áfram með framkvæmdina eins og ráðgert var. 

Hugsanleg fjölgun í fjölskyldunni!

Nei, við erum ekki ólétt hjónin, enda hætt barneignum - en okkar langar rosalega í hund og hefur gert lengi. Aðallega mig og Örnu reyndar, Sigrún húsbóndi hefur lagst gegn því en þegar nafna hennar og samstarfsmaður dásamaði hundinn sinn og kom svo með hann í heimsókn held ég að Sirra hafi bráðnað. Og vonandi fjölgar því bráðum á heimilinu. Arna er sjúk í hunda og mér sýnist Sara, sú yngsta á heimilinu, hrifin af þeim loðna líka. Ef af fjölgun á heimilinu verður ætlum við að fá okkur nákvæmlega svona hund, en ég man ekki í svipinn hvað tegundin heitir. En þeir eru ofboðslega fallir, þessir hundar. Alma var á fótboltaæfingu þegar voffi kom í heimsókn.

Föngulegur hópur

Pabbi og mamma eiga glæsileg barnabörn eins og sjá má á þessari mynd, sem ég tók daginn eftir fertugsafmælisveislu Guffu og Sigga um daginn. Guffa systir á fjórar dætur, ég á þrjár, Solla systir einn son og Ásgrímur Örn, örverpi mömmu og pabba, kann báðar aðferðirnar og á sitt af hvoru tagi. Í efri röðinni eru, frá vinstri: Heba Þórhildur (Guffudóttir), Alma (mín), Lilja (Guffudóttir) og Sara (mín). Fremri röð frá vinstri: Bára (Guffu), Heba Karitas (Ásgríms), Unnar Þór (Sollu), Sigríður Kristín (Guffu), Arna (mín) og Birgir Orri (Ásgríms). Við sama tækifæri var tekin mynd af okkur öllum; pabba og mömmu með börnum sínum og tengdabörnum og barnabörnum, en ég hlífi dyggum áskrifendum mínum við þeirri mynd að sinni. Hún verður líklega ekki birt fyrr en allir hafa greitt áskriftina fyrir þennan mánuð . . .

Smá sprell í brúðxxxxx, fyrirgefiði, afmælinu

Guffa systir og Siggi héldu upp á fertugsafmælin sín um daginn og var það aldeilis fínt teiti. Takkastjóri hér var í ágætis stuði, át vel og fékk sér aðeins neðan í því - óverulega þó enda dannaður náungi, en dansaði meira en samanlagt síðasta áratuginn. Maður svitnar við það, því var ég búinn að gleyma.

Við sprelluðum aðeins í afmælinu. Margir bjuggust við því að parið tilkynnti að hér væri ekki einungis um afmæli að ræða heldur og giftingu - ég vissi um einn sem var með aukaumslag í jakkavasanum -  en systir mín tók skýrt fram í upphafi að þau hefði ekki verið að gifta sig! Við stóðumst samt ekki mátið þegar Solla systir fékk þá bráðsnjöllu hugmynd að panta prest sem hún kannast við; Solla hringdi sem sé í séra Óskar í Akureyrarkirkju sem býr í grennd við veislusalinn, hann brást skjótt við og ég kynnti hann sem leynigest. Hann sagðist vitaskuld hafa verið pantaður á staðinn, spurði hvar brúðhjónin væru og fær 10 plús fyrir leik.l Ég komst að því á eftir að Óskar er uppalinn á Laugarvatni eins og Siggi og foreldrar þeirra eru mikið vinafólk.

Þessi litla uppákoma vakti mikla lukku.

 

Sjötti forseti lýðveldisins, eða sá sjöundi

Ég veit ekki hve lengi Ólafur Ragnar Grímsson vill vera forseti Íslands. Hann segist enn ekki vita hvort hann býður sig fram á ný, en það er ljóst að Ólafur gegnir embættinu þangað til hann kýs sjálfur að hætta. Enginn á séns í hann í kosningum.

En ég hef hins vegar komið auga á sjötta forseta lýðveldisins. Hann er reyndar það ungur að kannski hann verði frekar sá sjöundi. Ég þekki manninn ekki neitt, hann hefur enn ekki hugmynd um að hann verði forseti (!) og ég er alls ekki viss um að hann hafi áhuga á embættinu. En hann þarf að verða forseti.

Meira síðar - kannski.

Teitur og tarfurinn

Við komum að sunnan í kvöld, litla fjölskyldan mín, eftir dvöl á borgarhorninu síðan á fimmtudag. Ýmislegt dreif á daga okkar; ég mætti í vinnuna (! - eins og það sé eitthvað nýtt) og þær fóru í búðir (eins og það sé heldur eitthvað nýtt!). Til stóð að kíkja á menninguna í gærdag en við fórum þess í stað í skírnarveislu þar sem sonur Gunnu og Ottós var vatni ausinn og ber nú nafnið Teitur.

Ætluðum svo að kíkja á menninguna í gærkvöldi en gleymdum okkur við matarborðið hjá Ólöfu og Sigga. Þar var m.a. boðið uppá hreint dásamlegt hreindýrakjöt - væntanlega tarf, sbr. fyrirsögnina - meistaralega grillað, og villisveppasósu sem var göldrum líkust. Vissulega menning að borða góðan mat, og líklega sú skemmtilegasta. En eina menningin sem við urðum vitni að, þessi með stóra m-inu sem tilheyrði "Menningarnóttinni", var flugeldasýningin í gærkvöldi. Hún var fín.

Svo má ekki gleyma því að ég fór með dæturnar í gamla heimabæinn okkar, sjálft Seltjarnarnesið, þar sem við fórum í sundlaugina góðu í fyrsta skipti eftir breytingarnar. Þær virðast vel heppnaðar þótt eitthvað sé eftir af framkvæmdum.

Ég treysti því að Guðrún Ína og Rúnar hafi verið uppi í sumarbústað, svo ég geti logið því að þeim að ég hafi bankað uppá, eða þá að þau lesi þetta ekki! Ég loooooooofa því að við komum næst. Segjum bara að ég hafi verið örmagna eftir maraþonið...

 

Yndislegt fámenni

Forsíður tímaritanna blöstu við mér í Brynju, þeirri frægu ísbúð, nú í kvöld. Þær minntu mig á hve yndislega smátt og skondið íslenska þjóðfélagið er. Á forsíðu Nýs lífs brosti Bryndís Schram við mér, hún og Jón Baldvin voru framan á Séðu og heyrðu og hver skreytti forsíðu Vikunnar? Jú, Kolfinna dóttir þeirra. Yndislegt!

Stökkbreyting?

Mjög líklega hefur orðið stökkbreyting í fjölskyldu minni. Minnsti frændinn, Birgir Orri Ásgríms bróður míns og Lenu Rutar sonur, er nefnilega með ótrúlega bíladellu. Hann er ekki nema tveggja ára en veit fátt skemmtilegra en að skoða bíla og benda þá, segja hvað þeir heita og hvað þeir segja!

Ekki skal ég útiloka að bíladellugenin séu komin úr Lenu eða hennar fólki, Kiddi bróðir Lenu á að minnsta kosti forláta Bronco sem Biggi kallar "Bokkó" og í honum heyrist "bvúúmmmmmm" skv. litla frænda. Hann hefur reyndar engan áhuga á að segja hvað minn bíll heitir, enda á ég bara venjulegan fjölskyldubíl sem segir líklega ekkert sérstakt, en hann þekkir þá dós og líka bílinn sem ég er oft á í vinnunni! Á sunnudaginn kom fjölskyldan saman hjá Guffu og Sigga og Biggi litli linnti ekki látum fyrr en hann fékk að skreppa út að keyra - þ.e.a.s. að setjast undir stýri í bíl afa síns og ömmu og grípa aðeins í stýrið. Þarna situr amma Heba með hann og í bakgrunni eru Lilja og Heba Þórhildur, frænkur hans, og svo stóra systir hans hún Heba Karitas.

Mér sýnist litla bíladellukarlinum ekki leiðast undir stýri.

Fjör á Siglufirði

Það var mikið fjör á Siglufirði um síðustu helgi, þegar árlegt Pæjumót KS í fótbolta fór fram, en mörg hundruð stelpur léku þar frá föstudegi til sunnudags. Við kíktum til Sigló á laugardaginn, áður en haldið var í tvöfalt fertugsafmæli heima á Akureyri um kvöldið, hjá Guffu og Sigga.

Nánast hafði rignt eldi og brennisteini á Sigló á föstudeginum og vellirnir voru sumir orðnir ansi erfiðir yfirferðar, ekki síst fyrir minnstu fæturna. Einn leikurinn sem við sáum var þegar Alma og félagar hennar í 5. flokki B hjá Þór unnu lið Þróttar frá Neskaupsstað, og fyrst sumir Þórsararnir voru hvort sem er orðnir býsna drullugir skellti allt liðið sér í forina þegar flautað hafði verið til leiksloka. Þær eru þarna á myndinni og nokkrar stelpur úr Þróttarliðinu líka, en þær höfðu ekki síður gaman að uppátækinul.

Fararstjórarnir voru hins vegar ekki neitt sérlega glaðir með drullumallið, því þeir reiknuðu líklega með því að þurfa að þvo búningana - en stelpurnar drifu sig beint í Siglufjarðarána, sem er aðeins steinsnar frá völlunum inn við Hól, og skoluðu vel úr búningunum!

Klukkan sjö á mánudaginn!

Þú hættir að drepa mitt fólk og ég þitt - klukkan sjö á mánudagsmorgun!

Er þetta ekki brandari?

Hermaður með alvöru græjur getur drepið slatta á einum og hálfum sólarhring ef hann vandar sig. Aldeilis munur að sitja við skrifborð í öruggu skjóli og ákveða stríðslok - og ekki bara að hætta eigi að drepa nágrannann, heldur klukkan hvað!

Hvers vegna ekki að hætta strax? Ríkisstjórnir Líbanons og Ísraels hafa báðar samþykkt að "hætta hernaðaraðgerðum" eins og það er kallað. Svona nokkuð væri skiljanlegt ef sendiboðar þyrftu að ríða dagleið með skilaboð á vígvöllinn, en eru ekki allir hershöfðingjar útbúnir farsímum í dag?

Ég hélt, í einfeldni minni, að hvert mannslíf skipti máli en svo er auðvitað ekki. Bara í skrýtnum þjóðfélögum eins og því íslenska.